นายอินทร์ หนังสือ สิเจ้าหัวเราะกับความขื่นแล้วมิไยชื่นหวาน
การวิจารณ์วรรณกรรมไทย คือภาคส่วนที่ตกต่ำและถ้อยพัฒนาที่สุดของวงวรรณกรรมเป็นพื้นที่รกร้างที่ไร้ความเคลื่อนไหวทางปัญญาไร้เรี่ยวแรงและขาดแคลนพลังทางปัญญาอย่างที่สุด สาเหตุหนึ่งมาจากความคิดความเชื่อของวงวรรณกรรมเองว่า การวิจารณ์เป็นเรื่องของ นักวิจารณ์ ไม่ใช่เรื่องของใครอื่นโดยเฉพาะนักเขียน การแยก การวิจารณ์ออกจาก นักเขียน เป็นสิ่งที่ผิดธรรมชาติของทั้งกระบวนการพัฒนาวรรณกรรมและกระบวนการทางปัญญา ไม่มีเหตุผลแม้แต่น้อยว่าทำไมการวิจารณ์วรรณกรรมจึงต้องตกเป็นภาระหรือเป็นกิจกรรมของ นักวิจารณ์ เท่านั้นเพราะแท้จริงแล้วนักวิจารณ์เป็นสิ่งที่ไม่มีตัวตนหากแต่เป็นการอุปโลกน์กันขึ้นมาของวงวรรณกรรมเองหมวดสินค้า : วรรณกรรม เรื่องสั้นสำนักพิมพ์ : สมมติ/Sommotผู้แต่ง : วาด รวี